Na granxa de Glaumbær, hoxe convertida nun museo, pódese ver como era a vida no século XVIII gracias ao estado de conservación dos edificios, mobles e ferramentas de uso cotián.
As paredes e o tellado da granxa son de turba, o que proporciona un excelente illamento térmico.
O interior dividíase en moitas estancias: cociña, despensas, almacéns, dormitorio común, leitería, ferreria, etc. Ainda que as paredes e o teito dalgunhas estancias estaban recubertas de madeira, na maioría a turba estaba á vista. Na leiteria se facian queixos, manteigas e iogures:
Durante o inverno, todos os habitantes da granxa traballaban e comían no dormitorio común, que era o lugar onde se facía a vida:
No entorno non había pedra nin madeira para a construcción, polo que a primeira foi substituída por turba, e a segunda recollíase nas praias, a onde chegaban troncos procedentes dos bosques de outros paises. Onte comprobamos a grande cantidade de madeira que sigue chegando a estas costas, e que todavía se recolle para aproveitar.
