A localidade francesa de Chamonix está situada nun fondo val dos Alpes e rodeada de altas montañas con neves perpetuas e glaciares. Está considerada como o berce do alpinismo e os deportes de montaña, e xa durante o século XIX comezou a súa traxectoria como destino turístico. Neste lugar sempre é tempada alta, pois durante o inverno opera como unha das estacións de esquí mais coñecidas de Europa, e durante o verán é un paraíso para sendeiristas, alpinistas e escaladores.
Chamonix está aos pés do Mont Blanc, que con 4810 m de altitude é o cumio mais alto de Europa. O Monte Bianco, como lle chaman os seus veciños italianos, é coroado cada ano por unhas 2000 persoas, e está totalmente fóra das nosas posibilidades ascender o seu cumio.
 |
| Alpinistas practicando escalada en xeo |
Chamonix recibiunos con intensas chuvias que nos tiveron un día sen poder facer mais que pasear pola vila mirando escaparates. Pero os tres días posteriores estiveron soleados o que nos permitiu facer todas as excursións que tiñamos programadas.
Os remontes das estacións de esquí úsanse durante o verán para acceder ás partes mais altas do val e ás cimas dalgunhas montañas, o que permite a persoas de calquera condición física subir a case 4000 metros de altitude. Nós aproveitámolos para facer as rutas de montaña con moito menos esforzo. Así o primeiro día subimos en teleférico ata un miradoiro a 3275 m, con vistas a picos como o Mont Blanc, agullas verticais e linguas glaciares.
 |
| Glaciar Argentiere desde o miradoiro |
 |
| O Mont Blanc é o cumio mais alto |
Andivemos logo ata a beira do glaciar Argentiere, que remata nun bonito e caótico fronte de seracs.
Para volver a Chamonix baixamos camiñando por un precioso bosque de alerces, unha conífera que domina os bosques alpinos desta rexión. Durante o paseo desfrutamos tamén de moitas flores alpinas.
 |
| Alerce europeo (Larix decidua) |
 |
| Rhododendron ferrugineum |
O día seguinte amenceu co ceo totalmente despexado, o que nos animou a subir en teleférico á Aiguille du Midi, a excursión mais famosa do lugar. É unha impresionante agulla vertical de rocha a 3842 m de altitude na que se construíron restaurantes, terrazas panorámicas e outras instalacións turísticas.
 |
| Aiguille du Midi |
As vistas son marabillosas: un espeso manto branco cubre a paisaxe, que consiste nunha grande planicie rodeada de mais agullas de granito; o Mont Blanc está moi cerca, e unha procesión de alpinistas camiñan sobre a neve cara el. No fondo do val está a vila case 3000 m por debaixo de nós.
 |
| Mont Blanc |
Outra vez en teleférico descendemos ata a base da Aiguille, para camiñar ata outro destino clásico de aquí: a estación de Montenvers, á que chega o tren de cremalleira que sube desde Chamonix ata o glaciar Mer de Glace. En 1880 se inaugura neste lugar un hotel para os primeiros turistas que subían en mulas e cadeiras de man para ver o glaciar, e en 1909 se constrúe a liña férrea que chegaba ata beira do xeo.
O glaciar, descrito como se a mar axitada quedase instantaneamente conxelada, atraía moitos viaxeiros, pero hoxe esa paisaxe xa non é a mesma, pois a perda de volume e o retroceso do xeo fai que haxa que descender decenas de metros para chegar a el.
 |
| Unha placa marca a altura do glaciar en 1985 |
 |
| Galería escavada no glaciar para os turistas |
O último día volvemos mesturar os teleféricos e unha camiñada para ascender ao miradoiro de Le Brévent, situado na ladeira oposta do val, con boas vistas do macizo do Mont Blanc e os seus glaciares.
Ao final da tarde emprendemos a viaxe cara Suíza, e esa mesma noite durmimos nas aforas de Xenebra.
