A grandeza de Moscú

16, 17 E 18 DE AGOSTO DE 2018

O avión que nos levou de Bucarest a Moscú aterrou con retraso debido á tormenta que caía sobre a cidade. Pouco despois, cando saímos do metro, chovía tanto que a auga cubría as rúas e non víamos a maneira de chegar sen enchouparnos nós e a equipaxe ao hotel que estaba a uns centos de metros. Ata que decidimos abrir as maletas, vestir a roupa impermeable de montaña e afrontar o diluvio. Así nos recibiu esta cidade, que logo nos concedeu tres días sen precipitacións para unha estancia máis agradable.
A grandeza de Moscú é froito das dúas etapas históricas que a marcaron, a dos zares e a soviética. Gran parte dos edificios e monumentos da época dos zares mantivéronse case intactos na época soviética, e na actualidade as construccións e símbolos comunistas son respetados e coidados.
Un exemplo desta convivencia é a Praza Vermella, lugar de exhibición do poder militar soviético pero delimitada por catro construccións do período dos zares. O nome non se debe aos edificios vermellos do perímetro nin á súa vinculación coa cor comunista, senón a que a denominación antiga en ruso era Krásivaya plóshchaď (Praza bonita), expresión que derivou á semellante Krásnaya plóshchaď (Praza vermella).

Praza Revolyutsii, un dos accesos á Praza Vermella

O máis singular desta praza e símbolo de Rusia son as coloridas cúpulas da catedral de San Basilio. Construida no século XVI polo zar Iván o Terrible, o seu interior é un tanto laberíntico e non conta cunha nave principal, senón cunha capela situada baixo cada unha das dez torres. O exterior foi gañando en colorido coas reparacións feitas ao longo do tempo, e o aspecto actual data do século XIX.

Muralla do Kremlin e Catedral de San Basilio vistas desde o Parque Zaryadye

Outros elementos icónicos da praza son a muralla e as torres do Kremlin, o mausoleo de Lenin e as tumbas de personalidades ilustres da URSS, situadas ao pé do muro. Centenares de persoas esperaban nunha longa cola para ver o corpo embalsamado de Lenin.

Mausoleo de Lenin ao pé da muralla do Kremlin

A palabra kremlin en ruso significa cidadela amurallada, e moitas cidades rusas contan cun kremlin que protexe a catedral, os palacios de goberno e outros edificios importantes. Durante o século XX o Kremlin de Moscú foi sinónimo de máximo órgano de goberno da Unión Soviética, pero en realidade trátase dunha construcción moi antiga, pois xa había aquí un forte no século XII e a muralla actual data do século XV.

As torres do Kremlin rodean ao palacio e a catedral

Torres do Kremlin

O inmenso recinto interior acolle varios palacios e catedrais da época dos zares. En 1961 fíxose un edificio para celebrar os congresos do Partido Comunista, para o que foi demolido un antigo mosteiro. Isto causou certo barullo no seu momento porque a lexislación soviética xa protexía o patrimonio histórico.

Tres das catedrais do Kremlin

A campá máis grande do mundo

De todos os museos de Moscú, nos só fumos ver o Museo da Cosmonáutica, que mediante maquetas, réplicas a tamaño real e pezas orixinais relata os éxitos da historia espacial soviética.

Cápsula Soyuz carbonizada tras a reentrada na atmosfera

Interior da cápsula Soyuz

Á súa beira está o enorme complexo de pavillóns da Exposición dos Logros da Economía Nacional, unha especie de recinto feiral concebido para celebrar os éxitos económicos, tecnolóxicos e científicos da Unión Soviética. Hoxe os moscovitas úsano como lugar de paseo e os numerosos pavillóns estanse restaurando con coidado.

Tamén son da época soviética os altos bloques de oficinas e aloxamento que se ven recortados contra o horizonte. Popularmente coñécense como as Sete Irmáns de Stalin, pois son 7 rañaceos de estética parecida levantados nos anos 40.

Universidade de Moscú

Para desprazarnos pola enorme cidade usamos o metro, que ademais de ser tan práctico como en calquera grande urbe, aquí merece unha atención especial. Empezou a facerse nos anos 30 baixo o mandato de Stalin cunha intención evidentemente práctica pero tamén propagandística, superando en prestacións ás redes metropolitanas do mundo capitalista. Cada estación ten un deseño arquitectónico propio e a súa decoración de temática obreira e socialista é diferente, facendo uso de elementos que previamente só se usaban en pazos e edificios nobles. Lámparas, mosaicos, pinturas, esculturas de pedra e bronce, vidrieiras, mármores e molduras de escaiola, déronlle ao metro o sobrenome de “Pazo do Pobo”.

Intencionadamente as liñas e estacións excaváronse a moita profundidade para ser usadas como refuxio en caso de guerra. Nalgunhas estacións posteriores á II Guerra Mundial aínda se poden ver as grosas portas metálicas que as selarían en caso de ataque nuclear.
Moscú pareceunos unha cidade cómoda, limpa e ben coidada, e con prezos asequibles. Cos seus teatros, elegantes rúas peatonais, igrexas ortodoxas, mercados, museos, parques e patrimonio industrial, a cidade ten atractivos abondo para unha estancia máis longa. A pesar de que non tiñamos unhas expectativas moi altas, Moscú encantounos e quedamos con gañas de repetir, quizáis en época invernal.